اثر روش‌های مدیریت تلفیقی کنترل علف‌های هرز بر عملکرد کمّی و کیفی نیشکر در خوزستان

به منظور بررسی اثر روش‌های مدیریت تلفیقی کنترل علف‌های هرز بر عملکرد کمی و کیفی گیاه نیشکر رقم 69CP، آزمایش مزرعه‌ای در سال 89-1388 در کشت و صنعت دعبل خزاعی واقع در جنوب شرق اهواز انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی شامل 9 تیمار کنترل در سه گروه شیمیایی، زراعی و تلفیقی، با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: الف- کنترل شیمیایی: 1- ترکیب آترازین و (آمترین + توفوردی) با نسبت 5 کیلوگرم و (5/2 کیلوگرم+2 لیتر) در هکتار، 2-  ترکیب ای . پی . تی . سی + متری بوزین با نسبت 8 لیتر + 2 کیلوگرم در هکتار، 3-  ترکیب (تبوتیوران + آترازین) و (آمترین + متری بوزین) با نسبت به ترتیب (2 لیتر + 2 کیلوگرم) و (3 کیلوگرم+  2کیلوگرم) در هکتار. ب- کنترل زراعی: 4-  فقط برگ نیشکر، 5-  فقط خاک‌ورزی، 6-  ترکیب باگاس و گل صافی. ج- کنترل تلفیقی: 7- ترکیب آترازین با نسبت 5 کیلوگرم در هکتار و برگ نیشکر. 8- ترکیب ای . پی . تی . سی و خاک‌ورزی. 9- ترکیب (تبوتیوران + آترازین) با نسبت به ترتیب (2 لیتر + 2 کیلوگرم) و گل صافی و باگاس. صفات مورد بررسی شامل خصوصیات عملکرد و اجزای عملکرد کمی و کیفی نیشکر و وضعیت علف‌های هرز بودند. نتایج نشان داد که به لحاظ عملکرد کمی بیش ترین قطر نی، وزن ساقه‌ی اصلی، تناژ نی و عملکرد شکر در تیمار 8 (ای . پی . تی . سی + خاک‌ورزی) به دست آمد. همچنین به لحاظ کیفیت محصول نیز بهترین شرایط برای صفات خلوص شکر و پولاریته نیز در روش کنترل 8 (ای. پی. تی. سی + خاک‌ورزی ) به دست آمد. نتایج این آزمایش نشان داد که روش‌های تلفیقی در مقایسه با روش‌های شیمیایی و زراعی از کارکرد  بهتری در کنترل علف‌های و به دنبال آن بهبود عملکرد کمی و کیفی نیشکر برخوردار بودند. بنابراین برای مبارزه با علف‌های هرز و با هدف کاهش مصرف سم، در نیشکر راهکار تلفیق سموم شیمیایی با عملیات خاک‌ورزی بین ردیف‌ها پیشنهاد می‌گردد.